Αέρας είμαι..

Αέρας είμαι..
Τόσο ανέμελος..
Σχεδόν Βοριάς..
Νιώσε με......
Ανόητη που είμαι..
Αέρας είμαι φυλακισμένος σε αεροστεγώς κλεισμένο τάπερ..
Τόσο δειλός κι ανάξιος..
Σχεδόν άπνοια..
Με νιώθεις..

Απορίες..

Σε λήθαργο επιβιώνω ευλογώντας..
Παραισθητικό μου χάϊδεμα,εικόνισμα
το κάνω και προχωρώ..
Τα χέρια μου σταυρώνω και κοιτώ τον ουρανό..
Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος!
Μα κι αν ο Θεός δε θέλει κι
ο καιρός δεν το επιτρέπει πρέπει να πάψω να το ζητώ?
Ασέβεια και βλασθημία, λοιπόν?
Αφού μέσα μου κατοικείς κι εγώ πορεύομαι,
πόσο λάθος να'ναι αυτό?
Δεν είναι άδικο η ανάσα σου να μου ζεσταίνει το πρόσωπο
κι εγώ να μη μπορώ να σε φιλήσω?
Η πιο τέλεια αρμονία που παίχτηκε ποτέ,
μα τα όργανα ήταν τόσο ξεκούρδιστα..
Κι έπειτα τί να την κάνω τόση ευτυχία, μου λες?
Η ευχή μου προς τα αυτιά σου στραμμένη..

Επαναπροσδιορισμός..

Ας είχα μία ευχή μονάχα..
Πρόσωπο με πρόσωπο οι ζωές μας και μόνο χαμόγελα..
Σταθερά κι αμετάβλητα εκεί..
Ξαφνικά άλλαξες..Ξαφνικά άλλαξα..
Στροφή 180° κι από τότε πλάτη με πλάτη..
Ένα βήμα μπροστά και σ'έχασα..
Ένα βήμα πίσω και σε πάτησα..
Καταδικασμένη να περπατάω πλάγια
και σαν το κάβουρα να βράζω στο ζουμί μου..
Επαναπροσδιορισμός, λοιπόν?
Να βγάλω το δέρμα μου να βγει καινούργιο..
Να ξεριζώσω τα μάτια μου να βάλω άλλα..
Να σβήσω τη μνήμη μου να χαθούν όλα..
Πιο πολύ με κούρασες ή πιο πολύ κουράστηκα?
Ένα θέλω και το θέλω τώρα..Ένα ξέρω και το'ξερα πάντα..
.."Μέχρι να γίνουν όλα θρύψαλα"..