Γιατί (δε) βρίζω..

Για κείνη τη γαμημένη φορά που ήθελα δυό λεπτά να φτάσω στον προορισμό μου παρόλα αυτά μόλις με πήρες στο τηλέφωνο διακτινίστηκα κοντά σου με ταχύτητα φωτός λέγοντάς σου ψέματα ότι είμαι τάχα στο πιο κάτω στενό.
μαλακίες λέω, δεν ήταν μόνο μια φορά..
Κι εκείνο το γαμημένο βράδυ που σ'είχε πιάσει η παρανοϊκή φοβία της ζωής και δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα απ'τα κλάματα ενώ εγώ απλά ήθελα να φάμε ένα παγωτό κ να δούμε μια κωμωδία.
Και που γαμώ το κέρατό μου ποτέ μου δε σου το'πα..
Κι εκείνα τα ανυπόφορα κενά, μέχρι να σε δω μέσα στη μέρα, ακόλαστης μαλάκυνσης με ανούσιες παρέες βλέποντας κόσμο χωρίς στη ουσία να βλέπω διότι δεν έβλεπα τη γαμημένη ώρα να σε δω.
Και πούστη μου να μη περνάνε οι ρουφιάνες οι ώρες.

Ρε και μα την Παναγία! στις πόσες φορές που σε χάζευα κι έλιωνα και δεν πίστευα πως υπάρχει στον κόσμο πιο όμορφο πλάσμα από'σένα.

Και που στην τελική να δεις που όντως ισχύει..
Για τις μονόχνωτες αποστάσεις δίχως μουσική προς Μεθώνη μόνο κ μόνο γιατί θα'σκαγα χωρίς να κάνω ένα τσιγάρο κ να μιλήσω για'σένα στη θάλασσα.
Και να δεις που όλα τα μαζεύει η άτιμη..
Και το καλύτερο δε στο'πα, γιατί (δε) βρίζω!
Διότι θα το ζούσα όλο απ'την αρχή ρε γαμώτο μου και δε θ'άλλαζα τίποτα..
Διότι 'μ'άγγιξες' όπως δεν το'χει κάνει κανείς μεχ'τώρα.
Διότι στον έρωτα δε χωράνε εξηγήσεις μόνο δηλώσεις: μού'σκασε για'σένα; τέλος!
Διότι πάντα θα σε ψάχνω μέσα στη μέρα
Διότι οτίδήποτε, γαμώτο μου, που ήταν εγώ και πολύ, το'νιωσα κοντά σου.

Και σκύβω το κεφάλι παίρνω μια μεγάλη τζούρα και φυσάω τον αέρα στο ταβάνι..