Δώρο...

Ώρες ώρες εαυτέ μου πνίγομαι στον ύπνο μου..
Πνίγομαι ενώ κολυμπάω στη φουρτουνιασμένη σου θάλασσα..
Πόσο θα'θελα να μπορούσα να σε κλέψω, έστω για μιαν ανάσα μόνο
και μετά να σ'επέστρεφα πίσω..δίχως λύτρα..δίχως αντάλλαγμα..
παρά μόνο δυό βουλίτσες..
Να μπορούσα να σε κλέψω από κακιές αρρώστιες.. από εγωϊστές τυρράνους..
από καταδικασμένες επιθυμίες φοβισμένων ανθρώπων..από δύστροπους
εργοδότες με μηδέν αίσθηση χιούμορ..από ανυπόφορες τσιρίδες
λιλιπούτειων ανθρώπων..από στοιχειωμένες σκέψεις περασμένων εραστών..
από αμφίρροπες ψυχές με πολλά κόμπλεξ και πολλές φοβίες..
από επικίνδυνα μυαλά με αθώα βλέμματα..από οτιδήποτε σε φθείρει..
Μακάρι...
Να μπορούσα να σε πάω σ'ένα μέρος με πολλά κι έντονα χρώματα..όπου η θερμοκρασία θα'ταν ιδανική ώστε να φοράς αέρινα λευκά ρουχαλάκια..όπου θα συναντούσαμε στο δρόμο μας μόνο χαμογελαστές φατσούλες..όπου ο αέρας θα'ταν πιο φρέσκος και οι μυρωδιές της φύσης θα ευωδίαζαν..όπου θα μπορούσες να κυκλοφορείς ξυπόλητη κι ελεύθερη..όπου θα το ξημέρωνες διασκεδάζοντας και δε θα σ'ένοιαζε τίποτα και κανένας..όπου το γαλάζιο της θάλασσας θα γινόταν ένα μ'αυτό τ'ουρανού..όπου τα φαγητά δεν θα είχαν θερμίδες και τα ποτά δε θα μας μεθούσαν..όπου θα'σουν ο εαυτός σου..
Μακάρι..Μ'ακούς;
Μακάρι να μπορούσα να σου κάνω ένα τέτοιο δώρο..εαυτέ μου..