Είναι της νύχτας η ώρα δύσκολη
σαν τρέμω μη σ'ονειρευτώ
Κλέβοντας λιγάκι από το γέλιο σου παρέα
στου σιωπηλού μου δρόμου διαλογής να πορευτώ..
Το φεγγάρι μου σαν να ξεθώριασε
κι η θλίψη μου σαν να μεγάλωσε
Όσα για ένας ονειρεύτηκε,
πόσα, άλλοι πρέπει να ΄χασουν;
Είναι που γκρέμισα το ερείπιο
και βρήκα μέσα θησαυρό
Κι ας σε χάσω όπως κι άλλα
με ευτυχία ξένη, χαρά, πώς θα βρω;
Είναι βιβλίο που διάβασα
ενώ καποιος έσκισε σελίδες
Δε βγάζω ολόκληρο το νόημα
μόνο μαντεύω τρέφοντας ελπίδες..
Το πρωί όμως τα πουλιά κελαηδάνε
κι οι ζωές των ανθρώπων τριγύρω προχωράνε
Σκάβοντας μπορεί και να μη σωθώ
μα ο θεός τα χέρια μου τα'δωσε όχι μόνο
για ένα σκοπό..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου