Στοιβαγμένοι βράχοι σε καταπράσινη ακρογιαλιά,
δαμασμένα κύματα κι ένα δάκρυ μια σταλιά..
Δεν ήρθε ακόμη η ώρα ψιθυρίζεις και
χάνεται η ματιά μου στο μπλε,
φύσα με αγέρα φύσα με να μην ακούσω τίποτα ποτέ..
Σ’απέραντο αδιέξοδο δίχως δρόμο επιστροφής,
σκέφτεσαι όλα όσα δεν έκανες και με πίκρα μονολογείς..
Ασπρόμαυροι γλάροι πετούν στον ουρανό και κράζουν,
τί γελάτε μ'εμένα μωρέ!μέσα μου όλα βράζουν..
Χορεύει η σκέψη μου παρέα με κωφάλαλη μπάντα
τα βήματα χάνονται εύκολα και τα όνειρά μου για πάντα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου