Ένας απλός καθείς..

Και πώς το χαμόγελο σου μ'αρέσει να'ξερες..
Μου φωτίζει δρόμους ξεχασμένους και
βαθιά θαμμένους..
Μα θα χαθείς κι εσύ σαν όλους τους ήλιους μου..
Και μόνη στη σκιά θα κρυώνω..
Φύγε..γιατί έτσι μόνο θα'χω ελπίδα να σε ξαναβρώ...
Άσε με, μόνο, να σ'έχω μέσα μου φυλαχτό..
Και θα πορευτώ σαν ένας απλός καθείς..
Το δίχως άλλο προσμένοντάς σε..

Κομπάκι μου

Και θα παίξω σε τούτη την παράσταση
δίχως να'χω μεγάλο ρόλο,
αμίλητα και βουβά εμπρός θα περπατάω
αγκαζέ μένα τυχαίο σόλο..

Ένα κομπάκι μου'σαι, τόσο δα μικρό,
που μου γαργαλάει γλυκά γλυκά το λαιμό..
Μία μικρή ενόχληση που δεν κάνω
τίποτα για να τη χάσω..
Μόνο κάθε μέρα προσεύχομαι στο Θεό
απλά να μην ξεχάσω..

Και θα'σαι θεατής πρώτης σειράς
που ξέμεινε από θέση,
τί κρίμα να νομίζεις πως χωράς
σε κάτι που δεν έχεις σχέση;

Ένα κομπάκι μου'σαι, τόσο δα μικρό,
που μου γαργαλάει γλυκά γλυκά το λαιμό..
Μία μικρή ενόχληση που δεν κάνω
τίποτα για να τη χάσω..
Μόνο κάθε μέρα προσεύχομαι στο Θεό
απλά να μην ξεχάσω..

Το χέρι απλωμένο θα'χω για'σένα πάντα
χωρίς καν να το ζητήσεις,
Είσαι αλλού μα εγώ ακόμα σε νιώθω
και μόνη μου απαντώ προτού να με ρωτήσεις..
Ναι, θα'μαι εδώ..