..δεν ξέρω αν φταίει η βροχή μα εγώ πάλι σε συλλογιέμαι..
κι αυτή η ξεθωριασμένη λάμψη σου, που κάνει δυσδιάκριτα τα χρώματα,
καλωσορίζει το όνειρό μου σε μια αίθουσα που απ'εξω γράφει
τ'όνομα σου..
..δεν ξέρω αν φταίει η βροχή μα εγώ πάλι σε συλλογιέμαι..
κι αυτός ο ύπουλος ο χρόνος, που χαράζει πιο βαθιά τις πληγές,
βασανίζει το μυαλό μου καθώς αφήνει αυτόν τον εκνευριστικό ήχο
στο πέρασμά του..τικ τακ..
..δεν ξέρω αν φταίει η βροχή μα εγώ πάντα θα σε συλλογιέμαι..
κι αυτή η ευνουχισμένη επιθυμία μου, που προσπαθεί να βγει απ'το αδιέξοδο,
θυμίζει το παραμύθι που μου'λεγαν μικρή κι εγώ με τον καιρό του έδωσα
τ'όνομά σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου