Ανθρώπων πόνος

Της ζωής μου/ είσ’εσύ το γινάτι
Και πάλι απόψε/ δε θα κλείσω μάτι
Τι κι αν έχει _ πάει τρεις..

Όταν σ’έχω/ η ζωή μου είναι γεμάτη
Τα χάνω όλα/ μόλις η ψυχή σου γίνει φευγάτη
Κι όλο είμαι _ σ’εσένα επιρρεπής..

Ανθρώπων πόνος, αυτός δε μοιάζει
Ούτε κι άλλονε θυμίζει
Κι όσο δε σ’έχω αγκαλιά
Τόσο αυτός, με πλημμυρίζει..
Ανθρώπων πόνος, αυτός δε μοιάζει
Ούτε κι άλλονε θυμίζει
Μα όσο γεμίζω την καρδιά
Μόνο από’σένα, ξεχειλίζει..

Παίρνω τ’αμάξι/ κι όπου με βγάλει
Κάτι να κάνω/ ν’αδειάσει το κεφάλι
Τσιγάρο και βόλτα _ μονάχα αρκεί..

Λίγα τα λόγια/ για του πόθου τη ζάλη
Πολλά τα πρέπει/ κι εγώ σε μαύρο χάλι
Είσαι το θαύμα _ που προσμένω να φανεί..