I'll stand by you..

Oh, why you look so sad? The tears are in your eyes
Come on and come to me now
But don't be ashamed to cry, let me see you through
'Cause I've been in the dark side too
When the night falls on you, and you don't know what to do
Nothing you confess, could make me love you less

I'll stand by you, I'll stand by you
Won't let nobody hurt you, I'll stand by you

So if you're mad, get mad, don't hold it all inside
Come on and talk to me now
Hey, what you got to hide? I get angry too
Well, I'm a lot like you
When you're standing
At the crossroads, but don't know, which path to choose
Let me come along, 'cause even if you're wrong

I'll stand by you, I'll stand by you
Won't let nobody hurt you, I'll stand by you
Take me into your darkest hour
And I'll never desert you, I'll stand by you
And when, when the night falls on you, baby
You're feeling all alone, you won't be on you're own

I'll stand by you, I'll stand by you
Won't let nobody hurt you, I'll stand by you
Take me into your darkest hour
And I'll never desert you, I'll stand by you

Καλοκαιράκι..

Μυστικές κρυψώνες και καλοκαιρινά δειλινά,
όμορφες σκέψεις που η θύμισή σου μου ξυπνά..
Παίζω τον ήλιο με τα δάχτυλα μου και τον κλέβω,
μια απ'όλες τις ηλιαχτίδες του σ'εσένα την προσφέρω..
Γαλήνιες θάλασσες και γλυκό αεράκι που φυσά,
παντού έρωτας και χαμόγελα ξανά..
Το καραβάκι στο βάθος ένα ταξίδι ξεκινά,
κόψε ειστήριο να φύγουμε πριν να'ναι αργά..
Τρελοί και μεθυσμένοι κι η κουπαστή γεμάτη,
τί όμορφη που είναι η ζωή όταν σου κλείνει το μάτι..
Δεν υπάρχει ο χρόνος κι εγώ απλά γελάω,
ανέμελη παίζω μαζί σου και σαν παιδάκι κολυμπάω..
Οι κιθάρες ηχούν από μακριά μαζί με τα κρουστά,
κορμιά ποθητά τριγύρω μας χορεύουν ρυθμικά..
Όλα μπερδεμένα κι όλα τόσο απλοϊκά,
η μπύρα με ζάλισε πολύ κι ο ήλιος δύει μαγικά..
Κουράστηκα πολύ απ'όλη την ημέρα τώρα,
πάμε να ξαπλώσουμε στην δική μας την αιώρα..
Κι όλα τριγύρω μας πορφυρά πορτοκαλιά..σαν τότε παλιά..

Πείσμα μου..

Όπoυ κι αν φτάσει η σκέψη σου μη φοβηθείς..εδώ είμαι εγώ..
Μόνο που θα'θελα ένα "κομματάκι" σου να το βάλω στην
τσέπη μου και να σ'έχω πάντα κοντά μου..
Οι εικόνες της ζωής μου με προσπερνούν κι εγώ ανύμπορη
κι εγκλωβισμένη προσπαθώ να πιάσω το νερό..η ανόητη..
Συνέχισε να χορεύεις με τα όνειρά μου και μην αφήσεις
τίποτα να χαλάσει αυτόν το ρυθμό..
Πείσμα εσείς..Πείσμα κι εγώ...

Θέατρο παραλόγου..

Μόνο η αμφιβολία μένει...
Μήπως αν έκανα εκείνο
κι όχι το άλλο να'ταν διαφορετικά..
Κι ήσουν εσύ τότε σ'ένα τηλεφώνημα
που μου'πες πως η ζωή είναι σαν ένα
βάζο με μαρμελάδα, που πρέπει να
βουτήξω το δάχτυλό μου μέσα και να τη γευτώ...
Θέλω να κυλιστώ σ'ένα πελώριο λιβάδι
με μαργαριτούλες και παπαρούνες και κείνα
τα μωβ τα πως τα λένε(;) και να με καίει ο ήλιος...
Μα είμαι σίγουρη πως θα γεμίσω αγκάθια..
Θέλω τη χαρά μου σαν ένα φουλ ημερήσιο μενού
σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων κι όχι σαν μια
φτωχή ημιδιατροφή σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο
κλεισμένο όπως όπως με εισητίρια κοινωνικού τουρισμού...
Εγώ δεν ήμουν έτσι...
Θέλω να πάω στο νοσοκομείο και να μου κάνουν
ανακύκλωση το αίμα μου μπας και φύγει τούτη
η δυστυχία κι η γκρίνια..
Να μου χώσουν κι έναν ορό ευτυχίας κι αυτό ήταν..
Ξου ξου ο κακός μου εαυτός..
Να φωνάξω δυνατά "Ένοχη κε. Δικαστά, ΝΑΙ!
Πήρα εκείνο το περίστροφο και τις έβαλα όλες απέναντί μου..
Και τη μιζέρια και τη γκρίνια και τη δυστυχία και την κακοδιάθεση
και τη λησμονιά και την μοναξιά και φυσικά τελευταία την ανάμνησή σου..
Κρότος και μετά παύση...Μεγάλη παύση..Δηλώνω ένοχη.."
Άντε ρε ήλιε, βόηθα κι εσύ λίγο την κατάσταση...
Μόλις τα βλέπεις σκούρα εξαφανίζεσαι...
Και δώστου η βροχή και μέσα και έξω..

Υποκλίνομαι μπροστά σας και σας καλυνηχτώ,
τελείωσε η παράσταση για απόψε...

Ερωτικό

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Έιτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος

Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παραθυρό σου
Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα

Σαν ποταμός...

Χαμογέλα μου με οποιοδήποτε τίμημα..
Αισθάνομαι πως όταν σου δίνω το χέρι μου ν'ανέβεις σαν
να με σπρώχνεις άθελά σου προς τα κάτω και το αντίστροφο..
Σαν παιδί δεν τρελαινόμουν για την τραμπάλα, αντιθέτως ψοφούσα
για τον κροκόδειλο μια ομαδική κούνια όπου ένας μας έσπρωχνε
κι οι υπόλοιποι πέντε καταπίναμε λαίμαργα τον αέρα..
Επίσης έσπασα δυο φορές το δεξί μου χέρι
και πάμπολλες φορές του'χω βάλει επίδεσμο.
Μια φορά έπαθα διάστρεμμα στο αριστερό μου πόδι
και δυο φορές ράμματα στο κεφάλι...Δύο σφραγίσματα
στα δόντια και μία ελαφράς μορφή ουρολοίμωξη
πολύ αργότερα απ'όλα τα προηγούμενα!
Στην Ε' Δημοτικού στην κεντρική πλατεία του χωριού
ξέχασα τα λόγια από το ποίημα που έπρεπε ν'απαγγείλω
κι η μανούλα μου ήθελε να με σφάξει απ'την ντροπή της..
Ένα χρόνο αργότερα μαζί με μια συμμαθήτριά μου γράψαμε
το "θεατρικό σκετς" <<Ραντεβού στα σκουντουφλά>> και το
ανεβάσαμε μαζί όλη η τάξη κι είχε τεράστια επιτυχία..
Πιο μικρή ενώ γυρνούσαμε από μια εκδρομή με μεγάλους και 10 λεπτά
έξω απ'το χωριό δεν άντεξα και κατούρησα πάνω στη φούστα της μαμάς...
Δεν άντεχα αφού!!!
Σε όλες τις εκλογές έβγαινα είτε πρόεδρος είτε στο 5μελές
και τις δύο τελευταίες τάξεις του γυμνασίου ήμουν και στο 15μελές..
Στην πρώτη λυκείου ομολόγησα στην ώρα των θρησκευτικών ότι ο Σωκράτης πέθανε πίνοντας κύμινο (αντί κονίου που είναι το σωστό) κι όλοι κατάλαβαν τότε πόσο πολύ μου αρέσουν οι κεφτέδες..
Την ίδια χρονιά κάναμε κοπάνα εγώ, η Έφη κι η Γιώτα
και πήγαμε στη Θεσ/νίκη με το τρένο..
Μετά από δύο χρόνια χοντρύναμε τις κοπάνες μας
πηγαίνοντας στο σπίτι της Έφης και βλέπαμε τσόντες πίνοντας ρετσίνες
ενώ η μαμά της κοιμόταν στην κρεββατοκάμαρα κι όταν ξυπνούσε
της λέγαμε ότι βλέπαμε "μπάλα" κι αυτή τάχα μας πίστευε..
Κι εντάξει το παραδέχομαι δεν ξέρω να βγαίνω στην αγορά..
Τα περισσότερα ρούχα μου τα παίρνει η μανούλα μου..Είμαι μικρή αφού!
Ουφ τα'πα!Δεν έχω κάτι άλλο να δηλώσω..ακόμα!
Χαμογέλα μου..μην ξεχνιέσαι..