Το αργά για'μας είναι νωρίς..

Ζωή χωρίς εκείνη

Κυνηγώντας τα θηρία
Πολεμάω την αιτία,
Σηκώνοντας τα μανίκια
Πετάω τα δεκανίκια..
Φέρω μιαν ευθύνη
Ζωή χωρίς εκείνη,
Στα κρυφά κ αφανέρωτα
Φτερά ξεχασμένα του έρωτα..

Να κλέβω απ’όλη την ημέρα
Μονάχα μια στιγμή,
Φόβε να σε κάνω πέρα
Μεσ’την αγκαλιά της τη θερμή
Να ζητάω όλη τη νύχτα
Πάλι να ξημερώσει,
Ό,τι στο σκοτάδι κρύφτηκε
Η μέρα να μου το φανερώσει..

Δυσκολεύει πολύ το εύκολο
Που μου δόθηκε πολύ,
Συρρικνώνω τις αισθήσεις μου
Κι η ανάγκη μου σε προσκαλεί..
Έλα τρελλέ μου έρωτα
Μη μου φύγεις πάλι,
Έλα βρες διέξοδο
Ν’ανασάνω θέλω πάλι..

Της μοναξιάς μου τα κόλπα

Της μοναξιάς μου τα κόλπα
Τα’χω μάθει καλά από καιρό,
Μεσ’τη λάσπη αποβραδίς
Ξεπλένομαι ως το πρωί με νερό..
Της σκέψης μου εσύ η άκρη
Μην και πατήσω πάλι νάρκη,
Πόλεμος μέσα μου δυνατός
Γαλήνη μου έλα να φύγει ο δειλός..

Ξέχωρα καλοκαίρια μάτια μου
Θα σ’έχω μέσα μου..
Να μου θυμίζεις μεσ’την άπνοια μου
Ότι υπάρχω κοντέσα μου..

Και μετά σ’εκείνο το μπαράκι
Θα πάω για να κρυφτώ,
Θολή πιο πολύ απ’τα φώτα
Θα παρακαλάω να ζαλιστώ..
Πάντα εσύ θα δαγκώνεσαι
Και μόνο εγώ θα ματώνω,
Κι ας φεύγεις κι ας χάνεσαι
Για τίποτα δε μετανιώνω..

Ας χαθούν όλα τα ψέματα

Ξάφνου οι δύο εραστές
Απ’το ίδιο παραμύθι,
Πότε χαμογελαστούς τους θες
Πότε το μάτι να δακρύζει..
Γεννήθηκαν σε ξένο τόπο
Μα χάραξε προτού να δύσει,
Κι έμειναν σε μια γωνιά γυμνοί
Προτού η ιστορία τους ν’αρχίσει..

Ποιός τα γράφει και
Ποιός τα σβήνει,
Αφού ποτέ δε χαμογέλασαν
Ο χρόνος θα τους κρίνει..
Ποιός από τους δύο έφυγε
Και ποιός απ’αυτούς θα μείνει,
Ας χαθούν όλα τα ψέματα
μόνο η αλήθεια ας παραμείνει..

Όποιος πέρασε ξυστά
Το δάχτυλο ήθελε να βουτήξει,
Λίγη απ’τη γεύση τους δειλά
Να γευτεί προτού να σβήσει..
Κι εκείνος ο ήλιος μοναχά
Έμεινε για να φωτίζει,
Μήπως και βρουν ξανά το δρόμο
Ο ένας πλάι στον άλλο να βαδίζει..

Από την Κόλαση το έσκασα

Είναι και κάποιοι τυχεροί
Που οσμίζονται προτού να δουν,
Προσπερνάνε την καταστροφή
Με χαμόγελο, που μπόρεσαν να βγουν..

Για λίγο από την κόλαση
Το έσκασα για νε με πείσω,
Πώς όλα όσα θέλησα
Ξανά θα με οδηγήσουν πίσω..

Έδωσες το ρυθμό εσύ
Που έπρεπε να’χα νιώσει,
Μα έκανα την αδιάφορη
Κι άφησα την καρδιά μου να ματώσει..

Τ’ονειράκι μου

Γουλιά από καφέ
Λιγάκι να ξεθυμάνει,
Του πιοτού τη μέθη
Που πάει να με πεθάνει..
Ζαλισμένη παραπατώ
Και πάω τοίχο τοίχο,
Αχτίδα στο δρόμο που περπατώ
Η ελπίδα ότι σε βρίσκω..

Διπλή η μορφή σου, τυρράνια
Είδωλο που κοιτώ και λατρεύω,
Βοήθα με καλή μου Παναγιά
Στην τρέλλα εγώ κοντεύω..
Διπλή η μορφή σου, τυρράνια
Είδωλο που κοιτώ και γυρεύω,
Και σήμερα όπως και χθες
Εσύ να τραγουδάς κι εγώ να χορεύω..

Φύσηξε κι αεράκι γλυκό
Βρήκα το δρόμο προτού χαθώ,
Έφτασα στο σπίτι ξάπλωσα
Κι ευχήθηκα να κοιμηθώ..
Τ’ ονειράκι μου είδα
Σ’ένα λιμανάκι πλάι,
Ήρθε το πλοίο το’χασα
Άντε! Να το’βρω πάλι..

Ηρωίδα ηρωών

Κάτι πλανάται στον αέρα
Που ποτέ τη γη δε θ’αγγίξει,
Όπως των χειλιών μου η φωτιά
Περιμένει τα δικά σου για να σβήσει..
Κάτι αισθάνομαι κι εγώ
Σ’αυτόν τον κόσμο των μεγάλων,
Μικρή μπρος στους αιώνιους εραστές
Τα όνειρά μου γίναν άλλων..

Χάθηκα μέσα στην ώρα των θνητών
Κι αποκτώ δικό μου χρόνο,
Γίνομαι ηρωίδα ηρωών
Και στον καθρέφτη καμαρώνω..
Ήμουν παιδί κι έτσι παρέμεινα
Προτού κι αφού σ’είχα γνωρίσει,
Πώς να πω ότι σ’εσέ δεν ξέμεινα
Μετά κι αφότου σ’είχα αγαπήσει..

Κάτι θα έχεις κι εσύ
Από’μένα να θυμάσαι,
Είναι μια ζεστή αγκαλιά
Την ώρα που φοβάσαι..
Κάτι ξεκίνησε να’ρθει
Σ’αυτήν την παράξενη χώρα,
Μα ήταν μεγάλο κι αυτή μικρή
Που’θαψε το μέλλον στο τώρα..

Ανθρώπων πόνος

Της ζωής μου/ είσ’εσύ το γινάτι
Και πάλι απόψε/ δε θα κλείσω μάτι
Τι κι αν έχει _ πάει τρεις..

Όταν σ’έχω/ η ζωή μου είναι γεμάτη
Τα χάνω όλα/ μόλις η ψυχή σου γίνει φευγάτη
Κι όλο είμαι _ σ’εσένα επιρρεπής..

Ανθρώπων πόνος, αυτός δε μοιάζει
Ούτε κι άλλονε θυμίζει
Κι όσο δε σ’έχω αγκαλιά
Τόσο αυτός, με πλημμυρίζει..
Ανθρώπων πόνος, αυτός δε μοιάζει
Ούτε κι άλλονε θυμίζει
Μα όσο γεμίζω την καρδιά
Μόνο από’σένα, ξεχειλίζει..

Παίρνω τ’αμάξι/ κι όπου με βγάλει
Κάτι να κάνω/ ν’αδειάσει το κεφάλι
Τσιγάρο και βόλτα _ μονάχα αρκεί..

Λίγα τα λόγια/ για του πόθου τη ζάλη
Πολλά τα πρέπει/ κι εγώ σε μαύρο χάλι
Είσαι το θαύμα _ που προσμένω να φανεί..

Την άκρη δε γυρεύω

Κάθε φορά που σε κοιτώ
Είναι μια νέα εμπειρία,
Χορεύω σαν τρελή χωρίς ρυθμό
Παρασυρμένη σε τούτη τη λατρεία..
Πολλά τα μάτια που κοιτούν
Μα λίγα αυτά που βλέπουν,
Χίλια στόματα και να φιλούν
Τη γεύση σου δε θα έχουν..

Πού με πάει αυτό δεν ξέρω
Και την άκρη δεν γυρεύω,
Πώς πίσω να σε φέρω
Σ΄’εχω μπροστά μου μα δεν κοντεύω..

Όλο τα χρώματα ανακατεύεις
Και γελάς που με πειράζεις,
Όλα ξεκάθαρα κι εσύ με μπερδεύεις
Την καρδιά μου σ’αρέσει να ταράζεις..
Ανάμεσα σε γέλιο και σε δάκρυ
Την παράνοια κάποια βράδια φτάνουμε,
Εγώ να λέω σ’αγαπώ
Κι εσύ να ρωτάς τι θα κάνουμε..