Η ζωή έχει το χρώμα που της δίνεις..σκοπός δεν είναι να κρατάς μέσα σου αυτά που σε μαυρίζουν ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ τα ξεστομίζεις για να δώσεις φως στον εσωτερικό σου κόσμο..
έφυγα από τη δουλειά μου κι από την πόλη που μεγάλωσα για να πάω να βρω ποια είμαι..
σίγουρα θα΄χει θάλασσα εκεί που θα περάσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου..
μ'αρέσει η θάλασσα..με ηρεμεί..
Οι γονείς μου αφού με μάλωσαν, έκλαψαν και στο τέλος κατάλαβαν ότι αυτό που ζω δεν είναι ζωή κι ότι πλέον μεγάλωσε το μικρό τους κοριτσάκι με αγκάλιασαν και μου χτύπησαν την πλάτη επαινετικά κι υποστηρικτικά!
Κάποια στιγμή που θα βρω κι ένα συντροφάκι που θα μ'αγαπά πραγματικά γι'αυτό που είμαι και θα θέλει να κάνει οικογένεια μαζί μου θα τους πω περισσότερες πληροφορίες για τα προσωπικά μου..έχουμε χρόνο ακόμα..σιγά σιγά!!
Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από τη στιγμή που άνοιξα το στόμα μου και βγήκαν ξεχασμένα πολύχρωμα κοράλλια από το βυθό της καρδιάς μου..μπορεί να μην αρέσουν σε όλους..δεν είναι υποχρεωτικό να αρέσουν σε όλους...αλλά είναι δικά μου πολύτιμα κομμάτια, που τα σκόρπισα τόσο μα τόσο πολύ που μου πήρε καιρό να τα μαζέψω και να "ξαναδημιουργήσω" το εγώ μου και φυσικά με τη βοήθεια αρκετών ψυχοθεραπευτικών βιβλίων! Όσο είμαστε μικροί ακόμη τα θέλω μας είναι μικρά...όσο μεγαλώνουμε,όμως, γίνονται μεγαλύτερα και μεγαλύτερα και μεγαλύτερα κ.ο.κ.
Κανείς δε θα με πιάσει τελικά από το χέρι να με πάει εκεί που θέλω να πάω..μόνη μου όπως και τόσα χρόνια βέβαια πρέπει να σηκωθώ, να σκουπίσω τα δάκρυά μου και να κάνω μία νέα αρχή!
Πλέον τα λόγια δεν έχουν σημασία..αυτό που είναι πραγματική ζωή βρίσκεται στις πράξεις των ανθρώπων!
1,2,3.....πάμε!
έφυγα από τη δουλειά μου κι από την πόλη που μεγάλωσα για να πάω να βρω ποια είμαι..
σίγουρα θα΄χει θάλασσα εκεί που θα περάσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου..
μ'αρέσει η θάλασσα..με ηρεμεί..
Οι γονείς μου αφού με μάλωσαν, έκλαψαν και στο τέλος κατάλαβαν ότι αυτό που ζω δεν είναι ζωή κι ότι πλέον μεγάλωσε το μικρό τους κοριτσάκι με αγκάλιασαν και μου χτύπησαν την πλάτη επαινετικά κι υποστηρικτικά!
Κάποια στιγμή που θα βρω κι ένα συντροφάκι που θα μ'αγαπά πραγματικά γι'αυτό που είμαι και θα θέλει να κάνει οικογένεια μαζί μου θα τους πω περισσότερες πληροφορίες για τα προσωπικά μου..έχουμε χρόνο ακόμα..σιγά σιγά!!
Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από τη στιγμή που άνοιξα το στόμα μου και βγήκαν ξεχασμένα πολύχρωμα κοράλλια από το βυθό της καρδιάς μου..μπορεί να μην αρέσουν σε όλους..δεν είναι υποχρεωτικό να αρέσουν σε όλους...αλλά είναι δικά μου πολύτιμα κομμάτια, που τα σκόρπισα τόσο μα τόσο πολύ που μου πήρε καιρό να τα μαζέψω και να "ξαναδημιουργήσω" το εγώ μου και φυσικά με τη βοήθεια αρκετών ψυχοθεραπευτικών βιβλίων! Όσο είμαστε μικροί ακόμη τα θέλω μας είναι μικρά...όσο μεγαλώνουμε,όμως, γίνονται μεγαλύτερα και μεγαλύτερα και μεγαλύτερα κ.ο.κ.
Κανείς δε θα με πιάσει τελικά από το χέρι να με πάει εκεί που θέλω να πάω..μόνη μου όπως και τόσα χρόνια βέβαια πρέπει να σηκωθώ, να σκουπίσω τα δάκρυά μου και να κάνω μία νέα αρχή!
Πλέον τα λόγια δεν έχουν σημασία..αυτό που είναι πραγματική ζωή βρίσκεται στις πράξεις των ανθρώπων!
1,2,3.....πάμε!
