Το "εγώ" του "εμείς"..

..οι αλλαγές των σωμάτων, μα κυρίως των συναισθημάτων..
η συμβατότητα των καταστάσεων με τη διάθεσή μας είναι
κάτι σαν έναν χιονάνθρωπο ανακουφισμένο σε μια πανέμορφη παραλία
ν'αράζει σε ξαπλώστρα με μαξιλάρες κι ένα παγωμένο mojito στο χέρι
περιμένοντας να'ρθει ο χειμώνας...λιώνοντας!!!
Το σήμερα συμφιλιωμένο με το χθές ξημερώνει ένα καλύτερο αύριο..
Το "εγώ" μας θέλει αρκετή δουλειά..
Θέλει καταρχάς να το προσέξουμε,
-α! "εγώ" μου κι εσύ εδώ???
Κατόπιν πρέπει να κάτσουμε να δούμε τα νέα του,
-"εγώ" ήμουν διακοπές, είχα λιγάκι αφήσει την καρδερίνα
μου στη μάνα μου, πρέπει να πάω για καφέ με κάτι φίλες
απ'τα παλιά..κι άλλες τέτοιες άσκοπες συζητησούλεςγια εσάς μεν,
αλλά άκρως λυτρωτικές δε για τον πρωταγωνιστή μας το "εγώ"!
Ύστερα πρέπει σιγά σιγά να τον επαναφέρουμε στην πραγματικότητα,
-"εγώ" μου να σε πω, θυμάσαι πόσο ωραία αισθανόσουνα όταν
σε πρόσεχαν λίγο οι τριγύρω σου τότες που έλεγες εκείνες τις
πανέμορφες ιστορίες σου που μόνο εσύ τις λες με τόση..ευφράδεια και
θυμάσαι τη σπίθα που έβγαζαν τα υπέροχά σου μάτια μόλις σκάρωνε
φανταστικές διαφημισούλες ο κος.Εγκεφαλάκος σου και τί ωραία
που...κι αρχίζετε ν'ανασκαλεύεται όλα εκείνα τα πανέμορφα κομμάτια
που συνθέτουν το "εγώ" σας..
Ε αφού έχει περάσει και λιγάκι ο καιρός το κυκλοφορείτε άφοβα δημοσίως
-μα δε θέλω!
-τί θα πει δε θέλω βρε "εγώ" μου, ακόμη δεν κατέβηκες καν από το αμάξι
-είδες δε χρειάζεται να λερώσω και το ολοκαίνουριο φουστάνι μου!
-μα δεν το πήραμε για να κρέμεται στην κρεμάστρα...
-ναι, αλλά "εγώ"..
-Α!Κοίταξε κομμένα τα "εγώ"..πρέπει να γίνεις "εμείς", δεν είσαι πλέον
μόνο σου!!!
Κι εκεί φίλε μου είναι η λέξη κλειδί, αυτό που πιστεύω πρέπει σε τελική
φάση να αισθανθεί το "εγώ" μας για ένα καλύτερο αύριο. Δε χρειάζεται να
πεις υπερβολές ή ψέμματα για να σε προσέξει, λιγάκι σημασία παραπάνω
να του δώσεις κι αμέσως θα'χεις τεράστια διαφορά..Το "εμείς" είναι ο
φύλακας άγγελος του κάθε "εγώ", κάτι σαν θεμελιώδη βάση.Δηλαδή ρίχνεις
μπόλικο μπετόν "εμείς" κάτω κι από πάνω χτίζεται μέχρι κι ουρανοξύστης
το "εγώ" ν'ατενίζει υπερήφανο το κάθε τι μπροστά του..ακόμα και το άυριο!!
Για'μένα πάντως το καλύτερο "εμείς" είναι αυτό που φτιάχνεται από ένα
μαγικό συστατικό που συνηθίζουν εδώ στη γη να το ονομάζουν αγάπη..
Και λέω εδώ στη γη γιατί από'κει που'μαι εγώ η αγάπη έχει πολλά πρόσωπα.
Ξεκινάει ως φιλική,μετά γίνεται αδερφική,μετά παιδική,κατόπιν μητρική
(αυτά τα δύο τελευταία παίζουν σε σειρά!) κι εξελίσεται σε ένα είδος αγάπης συντροφικής την οποία παρομοιάζουν με μέλι,δηλαδή σου αφήνει μια γλυκιά
γεύση στο στόμα ταυτόχρονα όμως κολλάς!!

Εμείς μαζί μπορούμε να έχουμε τα πιο γενναία εγώ..
"εγώ" αυτό πιστεύω!!!

Μ'ακούς;

Φωτογραφία σκέψης..

Να γράψω..τί όμως;
Κάθε φορά που αποτυπώνεται κάτι γραπτό είναι σαν μία μικρή φωτογραφία σκέψης..
Να σκεφτώ..πώς όμως;
Κάθε σκέψη που δημιουργείται στο μυαλό είναι μία σύντομη ζωή μαζί σου..
Να ζήσω..πότε όμως;
Κάθε ζωή που βιώνω είναι κι ένα μαρτύριο χωρίς το δικό σου χάδι..

Κι εγώ πρέπει να χαμογελάσω και να πω τυρί..