Έφτασε η ώρα που μεγάλωσα τόσο πολύ ώστε να εργάζομαι για να καλύπτω τις βιοποριστικές μου ανάγκες ως επί το πλείστον μόνη μου, δηλωμένα όλα κανονικά εις τας εφορίας πλην μόνο μίας μικρής λεπτομέρειας...τα "μαύρα" που τσοντάρουν οι δικοί μου μηνιαίως!
Αυτό σημαίνει ότι καθώς έρχεται η αρχή του μήνα όταν ανοίγω το κουτί της αλληλογραφίας κάτω από το σπίτι μου δεν βρίσκω φακέλους φιλενάδων μου από την κατασκήνωση όπως παλιά ή φιλενάδων μου από τη Γερμανία που έπρεπε να φύγουν διότι η οικογένειά τους τότε(!) δεν τα έβγαζε πέρα. Αντιθέτως καινούριοι φίλοι με ευφάνταστα ονόματα αντικατέστησαν τους παλιούς, όπως η ΔΕΗ η πεφωτισμένη, ο ΟΤΕ ο φλύαρος (ή αλλιώς ο τσουπωτός μου!), η ΔΕΥΑΒ η διψασμένη και μια παρέα από κάτι παρεξηγημένα τελευταίως παιδιά..τα κοινόχρηστα!! Κοινώς όλοι τους γαμάτα παιδιά..
Διαπίστωση πρώτη : οκ! μ'αρέσει να είμαι κοινωνική και να γνωρίζω καινούριο κόσμο αλλά πείτε με λιγάκι περίεργη κάτι μου λέει πως δε με πολυσυμπαθούν, γιατί ενώ μου προσφέρουν "ζωή" για αντάλλαγμα μου ζητάνε ευρώ..δεν είναι λιγάκι πεζή αυτή η σχέση??
Διαπίστωση δεύτερη : ας δεχτώ το γεγονός ότι είναι καλά παιδιά..Εξηγήστε μου τότε γιατί αποφεύγω ν'ανοίξω τους φακέλους τους όπως ο διάολος το λιβάνι,ε?
Συμπέρασμα : η παρουσία τους και μόνο προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα, άρα αρνούμαι να τους ανοίξω κι ανακαλύπτω τον νεαντερνταλισμό..Γιούπι καινούριο χόμπυ!!!
Σοβάρεψαν,λοιπόν,τα πράγματα..Όλα αλλάζουν μάλλον όλοι αλλάζουν..
Παιδί όταν ήμουν έτρεχα μέσα στη βροχή χωρίς να με νοιάζει, έλιωνα στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού παίζοντας ποδόσφαιρο με τους φίλους μου (αγοροκόριτσο γαρ!), ατελείωτες ώρες ασταμάτητου χιονοπόλεμου στα μέσα του Δεκέμβρη και τι όμορφα χρώματα που είχαν τα λουλούδια όταν άνθιζαν το Μάρτη...ακόμα έχω τη μυρωδιά τους...
Τώρα που μεγάλωσα λιγουλάκι στη βροχή κινούμαι μόνο με ταξί ή με το αυτοκίνητο κι έχω κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα που μου΄σπασε το μαλλί η υγρασία..Γκρινιάζω όλο το καλοκαίρι γιατί όταν δεν έχει air-condition ο χώρος που βρίσκομαι κολλάνε τα μπούτια μου από τη ζέστη ενώ όταν έχει τρέχω στους γιατρούς από την ψύξη...Στο χιόνι δεν κυκλοφορώ καθόλου εκτός σπιτιού παρά μόνο για να πάω στη δουλειά κι αυτό γιατί αλλιώς θα μ'απολύσουν..Κι εκεί που πάω να θυμηθώ τη μυρωδιά των λουλουδιών τα καιρικά φαινόμενα πλέον μπαίνουν στη μέση και μ'εμποδίζουν...
Εκ παραδρομής μεγάλωσα, μήπως γίνεται να τ'αλλάξω;
