Μεθοδευμένη σκέψη μου
χάρισέ μου
και πάλι τούτο τον ψίθυρο...
Σαν απλωμένο σεντόνι
που μόλις ξεδίπλωσες
από το συρτάρι
για να ντύσεις
το γυμνό στρώμα..
με την ίδια φρεσκάδα έλα και γύρε πάνω μου..
Άκου τη μοναξιά μου και αγκάλιασέ την να μην ξαναδακρύσει..
Περιστέρι λευκό άφησα απ'τα χέρια μου
ψηλά στον ουρανό να'ρθει να σε βρει..
Γύρω όλα φαγωμένα και σκουριασμένα
ποθούν τη διάβρωσή σου..μα συ μη χαθείς..μη φοβηθείς..
Εσύ..Εγώ..τόσο ομόηχα που ζούμε..
Με νιώθεις?
