..επειδή έπαψες να μ'ακούς..

..αν καμιά φορά δεν έχεις με τί να σκουπίσεις τα μάτια σου από τα δάκρυα
μην ξεχνάς πως ο φίλος σου, ο μικρός Π κουβαλάει πάντα εκείνη την μπέρτα στην
πλάτη του..

"Είναι κείνη η μπέρτα θλίψης
που τη νιώθω βαριά ν' ακουμπά στην πλάτη μου..
Έπρεπε να αισθανθώ τη μουσικότητα των πλήκτρων,
γιατί έτσι νιώθω πιο κοντά σου..
Τα δέντρα ολόγυρα επιδεικτικά με περιφρονούν
καθώς γεννούν τους σάπιους καρπούς τους..
Η φύση καταπράσινη αδημονεί καρτερικά
τον εμπρηστικό σου λόγο.. μα εσύ αργείς..
Σηκώνω την πέτρα από το χώμα και τη σκουπίζω,
βρωμιά παντού και μέσα κι έξω στους ανθρώπους..
Γλιστράει η σκέψη σου μέσα μου και καθαρίζει
τις γαντζωμένες έγνοιες..
Θαμμένα λόγια ξυπνούν σαν ζόμπι και σε πλησιάζουν..
μην κλείσεις τα αφτιά σου..
Χωρίς εσένα είμαι ένα τίποτα.. Μαζί μ' εσένα είμαι τα πάντα..
Τραβάνε την άγκυρα γιατί ήρθε η ώρα..
Μα σκούριασε το σκάφος πια..
Επανεκτέλεση Τιτανικού..
Κι εγώ χαμογελάω ζωούλα μου.. χαμογελάω.."

..κι αφού σκουπίσεις τα μάτια σου μπορείς να δεις καθαρά
το μέγεθος της αγάπης που όμοιά της σίγουρα δε θα ξανάρθει..