Πηγή ζωής με γεύση θανάτου...

Τόση μοναξιά δεν την
αντέχω...
Άραγε μπορεί ν'αντέξει αυτή
εμένα;
Έφτασα μέχρι την πηγή σου
κι όμως
είχε στερέψει από τους προηγούμενους
διψασμένους...
Μπορεί κανείς να αρκεστεί σε
μία σταγόνα μόνο;

Τόσο που διψάω, νομίζω πως
θα πνιγώ...
Σαν την κοιτώ, διακρίνω τη
μορφή σου...
Θα την πιω κι ας πνιγώ...

Μα έτσι δεν είναι ο έρωτας;
Σε πνίγει, σε πονάει, σε σκοτώνει...
Σε κάνει να γράφεις πάνω σε
χαρτί λόγια..ανείπωτα

Θα την πιω κι ας πνιγώ
από'σένα...

Σε κάνει να πίνεις κρασί
και να μη μεθάς, αφού έχεις
μεθύσει ήδη απ'αυτόν...
Σε οδηγεί σε μέρη που
δεν έχεις πάει και μετά σ'αφήνει...
χάνεσαι...

Θα την πιω κι ας πνιγώ
από'σένα αγάπη μου...

Πηγή ζωής...με γεύση θανάτου...