Απορίες..

Σε λήθαργο επιβιώνω ευλογώντας..
Παραισθητικό μου χάϊδεμα,εικόνισμα
το κάνω και προχωρώ..
Τα χέρια μου σταυρώνω και κοιτώ τον ουρανό..
Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος!
Μα κι αν ο Θεός δε θέλει κι
ο καιρός δεν το επιτρέπει πρέπει να πάψω να το ζητώ?
Ασέβεια και βλασθημία, λοιπόν?
Αφού μέσα μου κατοικείς κι εγώ πορεύομαι,
πόσο λάθος να'ναι αυτό?
Δεν είναι άδικο η ανάσα σου να μου ζεσταίνει το πρόσωπο
κι εγώ να μη μπορώ να σε φιλήσω?
Η πιο τέλεια αρμονία που παίχτηκε ποτέ,
μα τα όργανα ήταν τόσο ξεκούρδιστα..
Κι έπειτα τί να την κάνω τόση ευτυχία, μου λες?
Η ευχή μου προς τα αυτιά σου στραμμένη..