Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Ένα θλιμένο βιολί..

Στη μέρα μου ήρθες εσύ που δεν έπρεπε να δω,
μα δεν λαχτάρησα και ποτέ τίποτα παραπάνω από
ένα δικό σου βλέμμα..
Πολέμησα τον εαυτό μου και νίκησα για'σένα,
γιατί ποτέ μου δε μ'αγάπησα όσο πόθησα εσένα..
Ο κύκλος μου υποστηρικτικά συμβολίζει την αιωνιότητα,
αφού μέσα του κουβαλάει κι εσένα..
Κυματίζει στο δάκρυ μου το χαμόγελό σου,
σαν να μας ξέβρασε η θάλασσα και τους δυο μετά από ναυάγιο..
Ένα θλιμένο βιολί καθρεφτίζει την παρένθεση γύρω
από τα χείλη σου και τα δοξάρια του έχουν μείνει απ'έξω..
Θεέ μου πόση ομορφιά απλόχερα χαρίζεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια: