Της μοναξιάς μου τα κόλπα
Τα’χω μάθει καλά από καιρό,
Μεσ’τη λάσπη αποβραδίς
Ξεπλένομαι ως το πρωί με νερό..
Της σκέψης μου εσύ η άκρη
Μην και πατήσω πάλι νάρκη,
Πόλεμος μέσα μου δυνατός
Γαλήνη μου έλα να φύγει ο δειλός..
Ξέχωρα καλοκαίρια μάτια μου
Θα σ’έχω μέσα μου..
Να μου θυμίζεις μεσ’την άπνοια μου
Ότι υπάρχω κοντέσα μου..
Και μετά σ’εκείνο το μπαράκι
Θα πάω για να κρυφτώ,
Θολή πιο πολύ απ’τα φώτα
Θα παρακαλάω να ζαλιστώ..
Πάντα εσύ θα δαγκώνεσαι
Και μόνο εγώ θα ματώνω,
Κι ας φεύγεις κι ας χάνεσαι
Για τίποτα δε μετανιώνω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου