Και πώς το χαμόγελο σου μ'αρέσει να'ξερες..
Μου φωτίζει δρόμους ξεχασμένους και
βαθιά θαμμένους..
Μα θα χαθείς κι εσύ σαν όλους τους ήλιους μου..
Και μόνη στη σκιά θα κρυώνω..
Φύγε..γιατί έτσι μόνο θα'χω ελπίδα να σε ξαναβρώ...
Άσε με, μόνο, να σ'έχω μέσα μου φυλαχτό..
Και θα πορευτώ σαν ένας απλός καθείς..
Το δίχως άλλο προσμένοντάς σε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου