Για σήμερα, μόνο, τίποτε δεν είναι πιο όμορφο
από το κρατάμε άσβηστη μέσα μας λίγη από την
παιδική μας αφέλεια..ίσα ίσα να μας δίνει κουράγιο
καθώς μας γλύφει ο χρόνος, αφήνοντας πάνω μας
εξωτερικά κι εσωτερικά τα σημάδια του...
Ψέματα, τόσα ψέματα...
Νομίζω πως κι η ανάσα μου άρχισε να με βαριέται
καθώς χορεύω μονότονα κείνο το μπλουζ με την απουσία σου..
1 σχόλιο:
Σε αυτό το μπλούζ, άσε με να χορέψω μαζί σου καλή μου....Πάντα κάποιος απουσιάζει γαμώτη μου...Πάντα...Τουλάχιστον έχουμε η μία, την άλλη! Φέρε μου χρώματα όταν γυρίσεις πίσω! Ναι;;;
Δημοσίευση σχολίου