Πυθαγόρειο Θεώρημα Vs Ζωή...

Ξύπνησα το πρωί (λέμε τώρα!) και συνειδητοποίησα πως
τελικά ένα Πυθαγόρειο Θεώρημα φαντάζει στα μάτια μου
τόσο απλοϊκό μπροστά στη μεγάλη εξίσωση της ζωής...
Σκέψου, το τετράγωνο της υποτίνουσας ισούται με
το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών,
δηλαδή α²=β²+γ²...τόσο απλά....
Ποιό ήταν, όμως, το νόημα της ζωής κατά την άποψη
του κου. Πυθαγόρα;
Πώς του πρωτοήρθε η ιδέα να καταγράψει αυτή τη θεωρία;
Πού καθότανε και σκεφτότανε και δημιουργούσε;
Ήτανε ερωτευμένος και μεγαλουργούσε ή περνούσε
ερωτική απογοήτευση κaι πάλι μεγαλουργούσε;
Έκανε παρέα με τους φίλους του στα συμπόσια
ή τους σνόμπαρε όλους σαν κλασσικός φλώρος χωμένος
σε στοίβους πάπυρων κι ήταν απλά θεατής της ίδιας του της ζωής;
Όταν κατάφερε να λύσει την εξίσωση πώς το γιόρτασε;
Κι αλήθεια, η μανούλα του, του καθάριζε πορτοκάλια
για να παίρνει δύναμη;
Καταλαβαίνω πως οι προβληματισμοί μου αυτοί
ίσως προκαλέσουν τον προβληματισμό δικών μου ανθρώπων
όσον αφορά την ψυχική μου υγεία..
Μα μου είναι τόσο εύκολο να προβληματίζομαι για τη
ζωή ενός αρχαίου επιστήμονα παρά να μπω στη διαδικασία
να σκεφτώ έστω και για ένα λεπτό τη δική μου....
Κατάλαβες παράξενε άνθρωπε που ξεκινάς μια ιστορία
στη 1 π.μ. κι εκεί που νομίζω πως τελείωσε, ξαφνικά μετά από
2 ώρες με ισοπεδώνεις δίνοντας την τελική πινελιά στην ιστορία σου..
Παράξενε άνθρωπέ μου...Ολοι στο ίδιο τσουκάλι βράζουμε...